17.9.21

Ongevaccineerd: Uitsluiting of kans?

Ongevaccineerd en nu verontwaardigd over de uitsluiting?
Wat jammer.
Wat jammer dat je erin bent getrapt. Dat ze je precies daar hebben waar ze je willen hebben; in verdeeldheid, in confrontatie, in chaos.
En ondertussen lachen ze in hun vuistje.
Wat jammer dat je de slachtofferrol hebt aangenomen en daarmee de ander de daderrol laat voortzetten.

Ik wil je niet je emoties afnemen, die mogen er allemaal zijn, maar begrijp dat er geen daders kunnen zijn als niemand de slachtofferrol op zich neemt.
Wat blijft er over van de gene op de zeepkist als niemand luistert? Hoe lang duurt het voordat hij of zij afdruipt?

En is die ander echt zo onredelijk?

Gevaccineerd of ongevaccineerd, mondkapje of geen mondkapje, iedereen is welkom in mijn woon- en werkruimte. Hoewel…. nee, dat neem ik terug. Niet iedereen is (altijd) welkom.
Als ik je onredelijk, gewelddadig of om welke reden dan ook onbetrouwbaar vind, laat ik je niet binnen.
Ik vermoed dat je in mijn situatie hetzelfde zou doen. Maar als jij en ik grenzen mogen stellen, waarom zou een ander dat dan niet mogen?

Laatst las ik dat liefde nu niet het belangrijkste is. Maar ik denk van wel. Want uit zelfliefde stel je grenzen.
Uit zelfliefde sta je geen mishandeling met wattenstaafjes toe.
Uit zelfliefde vermijd je experimentele gentherapie.
Uit zelfliefde mag je voelen wat je voelt en jezelf uiten zoals je wilt (maar accepteer ook de consequenties).
Uit zelfliefde geef je jezelf ruimte en vrijheid.
Uit zelfliefde laat je los wat niet (meer) bij je past en ga je je eigen weg.
Uit zelfliefde stop je met bonzen op dichte deuren en richt je je op oude en nieuwe deuren die geopend willen worden.
Uit (zelf)liefde gun je de ander hetzelfde; ik mag mij zijn en jij mag jij zijn.
En uit zelfliefde stop je met tijd en energie geven aan hen die geen reet om je geven.

Ga je eigen weg. Kies voor vreugde en plezier. Straal. Verenig je met gelijkgestemden. En laat zien dat het ook anders kan.

Tegenstroom (gespiegelde versie van het origineel) - Bianca van Baast





Geen opmerkingen:

Een reactie posten