Beperk je niet langer

In 2001 ervoer ik het leven als zwaar en moeilijk. Ik had al jaren last van depressies en mijn familiegeschiedenis kennende zou dat niet zo maar overgaan. Toch had ik goede hoop. Ik had namelijk het gevoel dat ik gevangen zat in een kooi die niet op slot zat.

Je kunt het vergelijken met een olifant. Een jonge olifant wordt vastgezet met een touw om zijn poot en een pin in de grond. Als het zich los probeert te rukken leert het dat het niet sterk genoeg is om de pin uit de grond te trekken. Op een gegeven ogenblik zal het geen poging meer doen om vrij te komen. Het accepteert dat het vast zit en zelfs als volwassen olifant, wanneer het wel krachtig genoeg is, zal het niet meer proberen te ontsnappen.

Net als de jonge olifant was mij geleerd dat ik moest leven met wat er was. Het leven was tenslotte maar beperkt en zwaarmoedigheid zat in de genen. Toch was er iets in mij dat zei dat ik dit niet hoefde te geloven. Dat er wel degelijk een uitweg was.
In ‘Zonder titel (gev)’ legde ik dit gevoel vast: Er was een uitweg, als ik mijn hoofd maar ophief en verder keek.

Zonder titel - Bianca van Baast

Ik denk dat veel mensen zich gevangen voelen, en dat dit vooral komt door de muren en plafonds die we zelf in stand houden. Het zijn onze overtuigingen die ons beperken. Ze houden ons kleiner dan we daadwerkelijk zijn. Als kind konden we daar weinig aan doen, maar als volwassenen kunnen we kiezen; blijven we bij onze overtuigingen of breken we met wat ons beperkt?