22.9.14

‘Toeval’ leidde tot deze blog

Enkele jaren geleden kreeg ik van een vriendin The artist’s way van Julia Cameron cadeau. Het boek helpt schrijvers en andere creatievelingen hun enthousiasme voor het creëren (terug) te vinden. En door de ochtendpagina's te doen, die in het boek geadviseerd worden, ontdekte ik dat ik al schrijvend meer overzicht krijg in moeilijke situaties, en makkelijker oplossingen vind. Sindsdien zit ik regelmatig te pennen. Zo ook op een oktoberdag in 2011. Maar dit keer dwaalde mijn gedachtes telkens af: “Ik vind schrijven wel erg leuk. Misschien moet ik er meer mee doen...

Ik dacht terug aan vroeger. Toen vond ik het leuk om verhaaltjes te verzinnen voor mijn jongere zus die me dan toejuichte om nog meer te vertellen. Ik dacht aan de mail die ik de dag daarvoor had verstuurd. Ik had een dichteres aangemoedigd om vooral door te gaan met schrijven. En tussen neus en lippen door schreef ik dat ik ook van plan was om meer te gaan schrijven. Opeens realiseerde ik me dat zij niet de enige auteur was die de laatste tijd in mijn leven was verschenen. In de afgelopen maanden was ik met opvallend veel dichters, journalisten en andere schrijvers in contact gekomen.

Die middag moest ik nog even een aankoop retourneren. Ik liep naar het winkelcentrum. Onderweg bleven allerlei vragen betreffende het schrijven in mijn hoofd rondmalen: “Moest ik echt meer gaan schrijven? Had ik wel iets te melden? Kon ik eigenlijk wel schrijven?” 

Toen ik even later de winkel weer uitstapte, nu met € 15,- meer op zak, besloot ik de boekhandel op de hoek binnen te lopen. Ik hoopte daar hét boek te vinden dat mij alle inzichten kon verschaffen die ik momenteel nodig had. Maar… het boek mocht niet meer kosten dan de € 15,- die ik net retour had gekregen. “Kleine kans”, dacht ik nog.

In de boekenwinkel liep ik regelrecht naar de trap die leidde naar de afdeling spirituele,- en zelfontwikkelingboeken. Er lag een boek op de trap. Ik keek naar de titel:
'Zin. Lust in je leven door schrijven', van Geertje Couwenbergh. Ik keek om me heen. Was dit een grap? Was er iemand in de boekhandel die wist dat ik al de hele dag aan schrijven liep te denken? Ik keek nog eens om me heen, maar niemand reageerde. Ik pakte het boek op en keek naar de prijs: € 15,- of nog preciezer € 14,90.

Zin. Lust in je leven
door schrijven

Geertje Couwenbergh
Na het boek door te hebben gebladerd legde ik het terug. Ik was tenslotte onderweg naar boven en misschien was dit boek van iemand anders. Boven aangekomen bleef dit ‘toeval’ door mijn hoofd spoken. Als het boek in de kast had gestaan had ik het waarschijnlijk nooit opgemerkt, maar nu leek het er speciaal voor mij neergelegd. Op mijn tocht terug naar beneden lag het boek er nog steeds. En dus besloot ik het te kopen.
Nog helemaal beduusd over dit ‘toeval’ kwam ik thuis. De postbode was net geweest en mijn oog viel op een grote, witte enveloppe met sierlijk geschreven letters. Een overlijdenskaart? Of bevatte het toch iets vrolijkers?
Ik opende de enveloppe. Het was een uitnodiging voor een boekpresentatie. Het boek heette: ‘Toeval bestaat niet’.
Het was me duidelijk: Ik werd aangemoedigd meer te schrijven.



1 opmerking:

  1. Hoi Bianca,

    Wat mooi dat je ziet dat het zo voor je bedoelt is en er iets mee doet. Ik denk dat veel van ons ook denken, toeval bestaat niet en het daarbij
    laten. Ineke

    BeantwoordenVerwijderen