Wat deze tijd van je vraagt

Tijd voor verandering -
Bianca van Baast

Het wantrouwen in de medemens en dan met name in de overheid, media en politie groeit. Steeds meer rellen en opstanden komen voort uit de onzekerheid die dit met zich meebrengt. 

Het wantrouwen komt van het ego. Dit deel in ons mens ziet het als zijn taak om zijn persoon te beschermen.

Nu hij het gevoel krijgt steeds meer de controle te verliezen wordt het agressiever qua toon en handelingen. Een ander hoort te doen wat hij juist acht, anders kan hij jouw veiligheid niet langer garanderen.

Is het terecht dat het ego daarom eisen stelt?

Mag je van een ander verwachten dat die zich aan jou aanpast, zodat jij je veilig kunt voelen? 

Kun je verwachten dat een ander handelt ten gunste van jou in plaats van in zijn of haar eigen voordeel? 

Kun je verwachten dat een ander jouw visie naleeft en uitdraagt, terwijl degene jouw leven niet leeft, jouw ervaringen nooit heeft opgedaan en daarom jouw kijk op de wereld niet deelt?

De enige manier om veiligheid, zekerheid en controle te ervaren is door hachelijke situaties, onzekerheden en chaos te accepteren als deel van het leven. En door te vertrouwen op je Zelf, de innerlijke leiding van je ziel. Maar daar is moed voor nodig.

Moed, om onder ogen te komen wat we werkelijk voelen en waar we nu echt naar verlangen.

Moed, om te beseffen dat we niet langer een klein kind zijn dat afhankelijk is van zijn verzorgers.
Moed, om de verantwoordelijkheid te nemen over ons eigen leven en het niet meer op een ander af te schuiven. 

Moed, om keuzes te maken die juist zijn volgens onze ziel, zelfs als dit een ander kan kwetsen. 

Moed, om een nieuw verhaal over jezelf en de ander te vertellen.

Moed, om te vervallen in ego-gedrag en daarvoor compassie te hebben, en te vergeven.

Moed, om voor onszelf te gaan staan, niet vanuit een angstig ego maar vanuit een liefdevolle ziel. 

In de chaos die momenteel gaande is herken ik het ‘collectieve ego’ die het gevoel heeft zijn grip te verliezen. Het probeert zich vast te houden aan de laatste ‘strohalmen’ die het nog kan vastpakken. 

Als een op hol geslagen paard gooit het beelden van sokkels en vertrapt het alles wat hem voor de voeten komt.

We zullen begrip moeten opbrengen voor de angst die het zo ver heeft laten komen, om het daarna zachtjes weer tot rust te manen. In plaats van hard aan de teugels te trekken of het neer te slaan, zullen we het vertrouwen terug moeten winnen. Om het daarna de kant op te sturen waar, zowel de ziel, als het ego zich in kunnen vinden.

Coming together -
Bianca van Baast