Omgaan met onaangename emoties

Op een herfstachtige dag liep ik met mijn nichtje van twee naar huis. Ze sjokte al een tijdje met haar hoofd naar beneden en ik begon me zorgen te maken. Ik noemde haar naam en vroeg of ze nog kon lachen. Ze werd wakker uit een diepe concentratie, keek op en zonder zich af te vragen of er iets te lachen viel toverde ze een stralende glimlach op haar gezicht. Wat een opluchting! Ze had niet met haar ziel onder haar arm gelopen, ze had de bladeren bestudeerd die we voorbij liepen.

Ik zie mijn nichtje graag vrolijk en blij. Maar eigenlijk is dat om een heel egoïstische reden. Want als zij blij is, dan is het voor mij ook makkelijker om vrolijk te zijn. Daarom vroeg ik haar of ze nog kon lachen, want anders zou ik weleens een probleem kunnen hebben.

Uit eigen archief

Enige tijd geleden bleef ik bij een vriendin eten. Terwijl we met zijn drieën aan tafel zaten was haar peuter wat opstandig en mopperde zij tegen hem dat hij wel eens wat vrolijker mocht doen. Ik probeerde me voor te stellen hoe zij zou reageren als iemand dit tegen haar zou zeggen. Waarschijnlijk zou ze alleen maar bozer worden, zoals haar zoontje nu werd.

Hoe kunnen we van onze kinderen verwachten dat zij op commando van verdrietig, boos of angstig naar blij en onbezorgd overschakelen als wij dat zelf niet eens kunnen? Als we zoiets van hen vragen zorgen we er alleen maar voor dat ze hun gevoelens wegstoppen en een masker opzetten.

Gevoelens en emoties, ook de minder leuke, hebben we nodig. Ze wijzen ons de weg naar wat we willen. Of beter gezegd, hoe we kunnen leven naar wie we in essentie zijn. Vergelijk het maar met het spelletje warm-koud, waarbij je dichterbij je doel komt als er warm wordt geroepen en heet als je je doel bereikt.

Verdriet, boosheid, teleurstelling en angst zijn geen makkelijke emoties om mee om te gaan, maar ze moeten dus wel gevoeld worden om te weten hoe ver je van je waarheid verwijderd bent.
Wanneer je gevoel zegt dat je ‘koud’ bent zou je je gedachten eens kunnen onderzoeken over de situatie waarin je je bevindt. Want telkens als je een nieuwe gedachte vindt die opluchting biedt kom je een stapje dichterbij je essentie.

via Pinterest