ZIJN en beweging

Een vriendin van me, die zich met spirituele heling bezighoudt, beweert dat we alleen maar hoeven te ZIJN. Als ik weer eens met een uitdaging te kampen heb, zegt ze dat ik het alleen maar hoef te accepteren en lief te hebben. 

In het boek over tantra dat ik momenteel lees, wordt ongeveer hetzelfde beweerd.Ik word er een beetje onrustig van, van het idee te moeten ZIJN. Alsof ik op een plek terecht kom waar geen beweging in zit, terwijl ik zo graag vooruit wil.

Ik ben ervan overtuigd dat we goden of in ieder geval godsdelen zijn en de kracht bezitten om ons leven grotendeels zelf vorm te geven. Ik schrijf ‘grotendeels’, omdat we tot op zekere hoogte altijd afhankelijk blijven van andermans verlangens. 

Het idee dat ik geen slachtoffer ben van de omstandigheden, maar de dingen zelf in de hand heb, maken me hongerig naar beweging en groei, en nieuwsgierig naar wat er allemaal nog meer mogelijk is.

Voor lange tijd heb ik gedacht dat vooruitgang gelijk stond aan veel DOEN. Met vechten en volhouden. Maar het enige wat dat opleverde was tegenwerking, fysieke pijnen en een burn out. 

Echt ontwikkelen, en dus niet telkens op hetzelfde punt terugkomen, doe je door je eerst bewust te worden van wat er NU is.

In plaats van als een kip zonder kop rond te rennen om je te ontdoen van ongemakken, en het zo snel mogelijk willen vervullen van verlangens, is het dus, zoals mijn vriendin en het boek beweren, belangrijk om eerst te voelen en te accepteren wat er nu speelt. Zolang je dat niet doet, blijf je je er tegen verzetten, ervan wegvluchten of erbij bevriezen en kom je nooit verder dan het punt waaraan je voorbij wilt.

 Freedom- the carousel - Anne Wipf

‘Mijn ziel weet wel wat goed voor me is’, beweerde diezelfde vriendin toen ze zelf in een moeilijke situatie terecht kwam. En dus trok ze zich terug uit de situatie om tijd voor zichzelf te nemen en te ZIJN. 

Hardop, in haar bijzijn, vroeg ik me af of haar opmerking en actie wel juist was. Want wat ik van het project ‘Een glimp van je ziel’ heb geleerd, is dat de ziel een voorkeur heeft voor een bepaalde ervaring, maar dat elke andere ervaring ook welkom is. Dus zolang wij geen KEUZE maken over WAT we willen ervaren en alles maar laten gebeuren, is de kans groot dat we als een stuurloos bootje op zee blijven ronddobberen zonder ooit ergens te komen.

Naast acceptatie en liefhebben voor wat er nu speelt is het dus belangrijk dat we bepalen (met heel ons lichaam, ziel én ego, en dus niet alleen ons hoofd) wat ons enthousiast maakt en waar we naartoe willen. Dat we geloven in onze potentie, een visie creëren van onze toekomstige zelf, een intentie zetten en alvast zo vaak mogelijk voelen hoe we ons zouden voelen als we onze toekomstige zelf zijn. Doen we dat niet, dan lopen we de kans alsmaar in cirkeltjes te blijven rondrennen.

Dit lijkt in tegenstrijd met de ZIJN-theorie van mijn vriendin en de auteur van het tantraboek, maar eigenlijk is het dat niet. 

ZIJN is een staat van overgave, vertrouwen, compleetheid en verbinding. Zodra je kunt ZIJN met wat er is, maak je dus contact met alles wat er (mogelijk) is en word je als het ware de persoon die je in de toekomst wilt zijn. Omdat het er al is, laat je makkelijker los, geef je je makkelijker over en gaat alles stromen. Op deze manier komt de gewenste toekomstige jij (sneller) dichterbij en kom je makkelijker voorbij het punt dat voorheen een obstakel tot groei was.

Hoewel het belangrijk is om zoveel mogelijk te ZIJN, omdat dit de stand is waarin we ontvangen, geloof ik niet dat het de bedoeling is dat we altijd in die ZIJN-stand staan. ‘Niet-ZIJN’ is namelijk een soort ‘vraagstand’; Er is wrijving, onrust, verzet en we willen de dingen anders. Deze stand hebben we nodig om ontwikkeling mogelijk te maken. Je kunt tenslotte niets ontvangen als je je nooit bevindt in een situatie waarin je vraagt. De kunst is om, zodra je in de vraagstand staat (het niet-ZIJN), dit zo snel mogelijk gewaar te worden en te accepteren, des te sneller kom je in de ontvangststand van ZIJN.

In the midst of creation - Bianca van Baast