Update: leven van prana. De saboteur.

‘Weet je hoe laat het is?’ roep ik naar de bekende die me tegemoet fietst. 

Hij stapt af, kijkt op zijn mobiel en deelt me de tijd mee. 

‘En weet je hoe laat het cafetaria op het plein opent?’ vraag ik, omdat hij de buurt kent en uit die richting komt. 

Niet begrijpend kijkt hij mij aan. ‘Cafetaria? Waarom moet je dat weten? Jij leeft nu toch van prana?’ 

Ik zucht. Was het maar zo makkelijk…

Begin oktober 2019 ben ik aan het proces begonnen om mijn lichaam te transformeren van een lichaam dat leeft van voedsel naar een lichaam dat leeft van prana (bronenergie). Drie maanden lang heb ik, naast een beetje water, thee en bouillon, voornamelijk sappen gedronken. Om mijn lichaam te ontgiften, mijn darmwand te helen, nieuwe cellen aan te maken en oude eetgewoontes te doorbreken. Daarnaast deed ik mijn ‘huiswerk’ om het proces te laten slagen. En geslaagd is het! Mijn lichaam heeft de switch gemaakt. Ik kan een hele dag onderweg zijn en ’s avonds thuiskomen vol energie en zonder honger, terwijl ik niets gegeten en maar amper gedronken heb: Ik word constant gevoed en opgeladen door de bron.

Filmstill from The emperor's new groove

Ondertussen zijn de drie maanden sappen voorbij en ben ik vrij om zelf te bepalen of ik wel of niet wil consumeren. Iets nuttigen vanwege gezondheidsredenen is niet langer nodig, maar…. De tijd die nu aangebroken is, noemen degenen die dit proces begeleiden, de tijd van de saboteur. Hoewel het lichaam niets meer nodig heeft, blijft je brein je verleiden om toch te eten. Het is als in een cartoon: je hebt het duiveltje op één schouder en het engeltje op een ander. Naar wie luister je?

De saboteur kwam ik al tegen tijdens de sapperiode: constant gingen mijn gedachten uit naar eten en soms droomde ik er zelfs van. Nu ik kan kiezen of ik iets wil nuttig lijkt hij sterker aanwezig dan voorheen: ‘Eet toch wat. Dit is lekker! Ga naar de supermarkt en koop dit, dit en dat. Probeer het gewoon. Het zal je bevallen.’

In de hoop hem stil te krijgen, geef ik soms toe. Het gaat om een aantal levensmiddelen – geen volledige gerechten - waar ik echt naar uit heb gekeken. Ik ging bijvoorbeeld niet naar het cafetaria voor friet of een andere snack. Maar zocht enkel een excuus om mayonaise en curry te proeven.

De voldoening die de saboteur belooft wordt echter zelden bewaarheid. Ik eet niet meer vanwege honger, dus alleen iets met een geweldige energie en smaaksensatie kan me nog bekoren. En het is schrikbarend hoe weinig voedsel daaraan voldoet.

Op momenten dat ik emotioneel ben, bijvoorbeeld als de fysieke pijnen waar ik regelmatig last van heb weer opspelen, adviseert mijn ego me om te eten. Ter afleiding, en zodat ik me beter ga voelen. Maar in werkelijkheid lost het de pijn niet op, wordt mijn humeur er niet beter op en tolereert mijn lichaam de (grote) porties niet meer.

FoodSpace - Tjalf Sparnaay

Het is nooit mijn intentie geweest om helemaal te stoppen met eten en drinken. In gezelschap zal ik waarschijnlijk nog iets blijven nuttigen en op momenten waarop ik echt trek in iets heb, ben ik van plan om mezelf dat toe te staan. Maar ik wil me wel bewust blijven van waarom ik iets neem en of het in overeenstemming is met het verlangen van mijn lichaam. 

Voorheen dronk ik bijvoorbeeld liters thee op een dag: als ik bezoek had, schreef, las of schilderde. De hele dag door. Een dag die niet begon met het drinken van minimaal twee koppen thee was een slechte dag. 

Vanochtend zette ik weer een kop thee. Na een aantal slokken heb ik de rest weggegooid. Mijn ego had zijn zin; ik had iets genomen. En mijn lichaam gaf aan dat het voldoende was.

(Ps: onderga dit proces niet in je eentje thuis en laat je altijd adviseren en begeleiden door een professional.)