2.4.19

Van schilderen naar schrijven

Vreemd, hoe het leven kan lopen. Als meisje van 6 à 7 jaar wist ik zeker dat ik later kunstenaar ging worden. In 2011, toen ik zo’n 8 jaar als kunstenaar werkzaam was, kreeg ik een burn out. De drang, die ik altijd had gevoeld om te tekenen en schilderen, werd minder. Ik vroeg me af of dit het einde van mijn schilderscarrière inluidde. Was het misschien de bedoeling dat ik iets anders ging doen?


Ik ging schrijven over kunst, over reizen, over gebeurtenissen in mijn leven en de inzichten die het me bracht. Opvallend genoeg kwam ik steeds hetzelfde onderwerp tegen; volg je bezieling. Wat laat je stromen, wat geeft jou het gevoel dat je leeft in plaats van overleeft of wordt geleefd?

Als mensen me vragen wat ik tegenwoordig doe, voel ik me vaak schuldig en lui, omdat ik in de afgelopen jaren zo weinig kunst heb geproduceerd en geëxposeerd, ondanks dat ik daar altijd goede redenen voor heb gehad.
Vanochtend realiseerde ik me dat ik al jaren geen schetsblok meer bij me draag. Ideeën voor potentiële schilderijen vallen me nog maar zelden spontaan in. Teksten daarentegen des te meer. Schriftjes, kladblaadjes en Word-bladen op mijn pc staan vol. Mijn mobiel met zijn opnamerecorder en notitieblok draait overuren. Waar eerst mijn huis vol lag met schetsen, zie je nu aantekeningen liggen voor blogs,- en boekideeën. 
Ik stop niet met schilderen, want wat ik wil delen kan zowel via tekst als via beeld, maar… net zoals ik anderen aanmoedig om hun bezieling te volgen, moet ik ook gaan waar de (levens)stroom me naartoe leidt...

Blind vertrouwen II - Bianca van Baast

1 opmerking:

  1. Herkenbaar gevoel... en ja , ook ik moet leren te vertrouwen op de wil vanhet universum. Er gaat iets anders komen, moet het alleen leren te accepteren en niet alles te moeten verdedigen. XX

    BeantwoordenVerwijderen