Het allerbelangrijkste (en meest spannende) in het leven

‘Daarmee doe je me ontzettend veel pijn’, zegt ze als ik vertel hoe ik een moment uit ons verleden heb ervaren.

Ik knik om aan te geven dat ik daar begrip voor heb.

‘Echt. Dat doet me ontzettend veel pijn’, zegt ze nogmaals met een blik van ik-wil-dat-je-dat-terugneemt.

Ditmaal kijk ik haar niet begrijpend aan; wil ze nu dat ik mijn waarheid ontken, zodat zij geen pijn hoeft te voelen?

In good hands -
Bianca van Baast

Je mag een ander niet pijn doen, is mij geleerd. Maar is dat überhaupt wel mogelijk? Zijn wij instaat om een ander emotioneel pijn te doen?

Ik kan mijn waarheid spreken en een ander kan hier boos over worden.

Ik kan mijn waarheid spreken en een ander kan dat grappig vinden.

Ik kan mijn waarheid spreken en het kan een ander koud laten.

Het is niet wat ik zeg of doe, maar of er een oude pijn wordt aangeraakt en of men bereid is om die te voelen…

Voelen. Misschien is dit wel het allerbelangrijkste in ons leven. We hebben tenslotte niet voor niets een lichaam gekregen.

Voelen wijst ons de weg; wanneer we te dicht bij vuur komen, voelen we dat we daar afstand van moeten houden.

Wanneer onze onderbuik zegt dat er iets niet klopt, weten we dat we andere keuzes moeten maken.

Wanneer een opmerking of situatie ons raakt doet, leren we dat daar nog een oude pijn zit die aandacht wil zodat het geheeld kan worden.

Voelen kan confronterend zijn en pijnlijk. Liever zoeken we afleiding buiten onszelf, dissociëren we ons van de situatie, leggen we het bij de ander neer of kiezen we zelf voor een bepaalde emotie.

We vinden angst bijvoorbeeld oké als we zelf maar kunnen bepalen wanneer en welke horrorfilm we kijken.

We zoeken contact met vrienden of familie, zodat we het gevoel van eenzaamheid kunnen wegduwen.

Of we uiten boosheid naar een ander, zodat we het gevoel van machteloosheid niet hoeven te erkennen.

Al deze beschermmechanismes bieden even het gevoel van controle: alsof jij zeggenschap hebt over je leven. Maar het lost de emotionele wond niet op. Dat gebeurt pas als je het lef hebt om de emotie, die je in een ver verleden voor het gemak en je eigen veiligheid hebt weggestopt, eindelijk de ruimte en aandacht geeft die het nodig heeft.

Hoe meer je een gevoel durft toe te staan, hoe meer je zult ontdekken dat het slechts veroorzaakt wordt door een gedachte die je telkens blijft herhalen, maar niet per se waar is.

Door uit je gedachten te komen en in je gevoel te zakken krijgt de emotie (=energie in motion/ energie in beweging) de mogelijkheid om door je lichaam heen te bewegen en zo het lichaam te verlaten. Jij hoeft dan niets ‘los te laten’ zoals zo vaak geadviseerd wordt als iets ons raakt, maar het gevoel laat ons los.