Ik besloot een onbekende route te nemen; een weinig belopen zandpad over een wal met links een diepe sloot en rechts een smalle rivier.
Na een tijdje gelopen te hebben en een bocht te hebben genomen, zag ik verderop een groep bruine, wilde ganzen op mijn pad.
Ze deden me denken aan de witte ganzen die in mijn jeugd het circus hadden bewaakt en mij op een middag agressief achterna hadden gezeten omdat ik te dichtbij was gekomen.
Zouden deze ganzen hetzelfde reageren?
Ik vertraagde mijn tempo, maar bleef ze naderen in de hoop dat ze vanzelf het ruime sop zouden kiezen.
De ganzen hadden mij ondertussen ook in de gaten. De bijna volgroeide kuikens wachtten op instructies van hun moeder, terwijl de volwassenen mij in het oog hielden. Van een pad vrij maken was echter geen sprake.
Ik wilde niets forceren, dus draaide ik me om om het reeds gelopen pad terug te lopen, maar toen bleek ik toch echt een probleem te hebben. Want ook daar had zich ondertussen een groep ganzen zich “opgesteld”. Ik was ingesloten en kon geen kant meer op!
Nou heb ik geleerd dat als je een oplossing wilt voor een probleem, dat je dan drie stappen moet doorlopen.
1. Accepteer de situatie zoals die nu is. Probeer er niet tegen te vechten of ervan weg te vluchten.
2. Doorvoel de ongewenste gevoelens en emoties die het met zich meebrengt in plaats van ze te negeren of weg te stoppen. Wat wil er gezien, gehoord en/of gevoeld worden?
3. Leef je in; stel je voor hoe het voelt als de situatie al is opgelost.
De meeste mensen vragen zich af WAT ze moeten doen om iets op te lossen, maar wij zijn geen human doings, maar human beings. Dat betekent dat je al de persoon moet ZIJN (qua voelen en denken) die je bent als het de situatie is opgelost.
Aangezien onze gevoelens magnetisch zijn, trek je hiermee omstandigheden aan waarin de oplossing al heeft plaats gevonden. Met andere woorden, als het voor jou voelt alsof er geen problemen zijn, zorgt het universum ervoor dat dit ook zo is.
En dus settelde ik me in het gras aan de waterkant en doorliep de drie stappen.
Ik zal zo’n twee minuten hebben gezeten toen ik plotseling een brommend geluid hoorde. Nieuwsgierig keek ik rond om te zien waar het vandaan kwam. Ik meende een voertuig te herkennen, maar wist niet of die op dezelfde wal reed als waar ik zat.
Als dit mijn hulp was, dan kwam die wel erg snel!
En ja hoor, niet veel later kwam van achter de groene bebossing ineens mijn reddende engel tevoorschijn! Op zijn trekker, omdat hij “toevallig” werkzaamheden te doen had aan het einde van het zandpad.
Tegen zo iets groots was geen gans opgewassen en in no-time verkozen zij het water. Mijn weg was vrij en ik kon weer elk gewenste kant op.
 |
| Maker image unknown |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten