Lang, lang geleden, voordat de zielen die zich momenteel op aarde bevinden hun fysieke lichaam aannamen, kwamen zij bij elkaar om de toekomst van de aarde en zijn bewoners te bespreken.
‘De mens is vergeten wie hij is’, concludeerde de een.
‘De mens is vergeten wie hij is’, concludeerde de een.
‘De mens ziet zijn eigen mogelijkheden niet’, reageerde de ander.
‘De mens is in slaap gedommeld, zei een derde.
Laten we naar de aarde gaan en hier verandering in brengen, zodat het verleden zich niet herhaalt en de toekomst een stuk rooskleuriger wordt.
Iedereen knikten. Ze waren het unaniem met elkaar eens. En dus maakten ze een plan en werden er rollen verdeeld.
Iedereen knikten. Ze waren het unaniem met elkaar eens. En dus maakten ze een plan en werden er rollen verdeeld.
‘Wie wil er chaos en paniek zaaien, zodat de mens zich opent voor een nieuwe denk– en zienswijze?’
Een aantal zielen staken hun handen op.
‘Wie is er bereid onbetrouwbaar te handelen, zodat de mens op zichzelf gaat vertrouwen en zijn éigen autoriteit wordt?’
Opnieuw gingen er een aantal handen de lucht in.
‘Wie gaat er orders opvolgen die het hart doet breken, zodat de mens een ingang vindt naar een hartverwarmend en liefdevol leven?’
Lange, sterke armen werden opgeheven. Ik, ik en ik’ was het antwoord.
‘Wie wil er zó graag voor anderen zorgen, dat je jezelf vergeet en tegen een burn out aanloopt, zodat de mens eindelijk beslist verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen lot?’
Vele zielen boden zich aan.
 |
| Photographer unknown |
‘Wie laat zichzelf monddood maken, zodat de mens zich gewaar wordt van hoe belangrijk het is om jezelf te uiten? En wie gaat er in afzondering of isolatie, om te ontdekken hoe cruciaal verbinding met jezelf en de ander is?’
‘Hier! Ik, ikke!’
Jonge en oude zielen zwaaiden met hun armen om de begeerde rollen te bemachtigen.
‘Wie is er bereid ziek te worden, of zelfs te sterven aan medicijnen of medische ingrepen, zodat de mens zich openstelt voor andere geneeswijzen dan die van de beperkte reguliere gezondheidszorg? Opdat de mens zich bewust wordt van zijn zelfhelende vermogen en men gebruik gaat maken van zijn lichaamseigen drugslab, apotheek en afweersysteem?’
Een groot aantal vingers ging de lucht in.
‘Wie is er gewillig om zoveel angst, depressie, wanhoop, boosheid of verdriet te voelen totdat je het beu bent, zodat de mens een uitweg vindt naar innerlijke rust, geluk én liefde?’
Wat een bijzondere taak! Daar wilden bijna iedereen wel aan mee doen.
‘Wie gaat er mensen misbruiken, mishandelen, discrimineren of verhandelen om de mens te herinneren aan zijn waarde, grenzen, intuïtie en keuzevrijheid?’
Het is ongelooflijk maar waar, zelfs hier werden vrijwilligers voor gevonden.
Aan de zielen van de aarde en diverse natuurwezens werd gevraagd: ‘is het oké als we jullie met de ondergang en uitsterven bedreigden, zodat de mens de urgentie tot verandering gaat inzien?’
De aarde knikte en de natuurwezens waren enthousiast. Allemaal waren ze dankbaar voor de taak die hen werd toebedeeld.
En zo kreeg alles en iedereen een rol, en werd elk leven nuttig en waardevol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten