Lichaamsvreemd

Gedurende mijn tienerjaren liet ik enkele piercings zetten; één in mijn neus en één in mijn wenkbrauw. Mijn jongere broer en zus volgden enkele jaren later met een tong- en wenkbrauwpiercing.
Mijn broer verwijderde de zijne al snel; het sieraad was niets voor hem. Bij mijn zus verliep het anders.

Piercings zijn lichaamsvreemde stoffen. En hoewel ik zelf geen problemen ondervond - hooguit dat ze soms in de wegzaten - begon de huid rond de piercing van mijn zus te zweren. Na maandenlang ontsmetten, bleek de zwerende wond een functie te hebben: het stukje huid dat de piercing in het lichaam hield, werd steeds kleiner. Het lichaam was het vreemde metaal letterlijk uit zichzelf aan het wegduwen. 

Artist unknown

Momenteel worden er prikken gezet met daarin een lichaamsvreemde stof. Om te zorgen dat het lichaam deze stof niet meteen afstoot, zit er een laagje omheen dat wel door het lichaam wordt erkent. De bedoeling is dat de buitenlaag oplost, zodat het synthetische materiaal zijn werk kan doen.

Ik vind het een geweldige uitvinding en hoop dat vele mensen er baat bij hebben. Maar..., vraag ik me af: ‘Wat nu als het lichaam deze vreemde stof niet accepteert? Hoe gaat het deze dan “uitzweren”?’