Vrouwenkracht

How to be a woman
(Engelse versie)
- Caitlin Moran

Het was alsof het zo had moeten zijn; al jaren stond het boek op mijn boekenlijst, maar kon ik niet beslissen of ik het daadwerkelijk wilde lezen. Telkens stelde ik het aankopen of lenen van het boek uit. Maar opeens, tijdens een wandeling, lag het daar. Voor wie het maar mee wilde nemen; ‘How to be a woman’ door Caitlin Moran. Een boek waarin Moran herinneringen verweeft met muziek, media en literatuur, en op een hilarische wijze haar ervaringen deelt omtrent vrouw worden, seks, mode, rolmodellen en kinderen baren.

De titel doet vermoeden dat er maar één manier van vrouw-zijn is en dat gaf me eerlijk gezegd de kriebels. De jeuk werd erger toen ik zag dat het boek als feministisch werd betiteld. Ik ben vrouw, maar voel ik me absoluut geen feminist. 

Volgens Moran ben je een feminist als je baas bent over je eigen vagina. Een vreemde constatering, vind ik. Ik bedoel, vraag een man eens of hij de baas is over zijn penis en hij zal je aankijken alsof je gek bent: natuurlijk is hij daar baas over. Hoezo niet? En, wie anders?

Ervaringen uit het verleden, achterhaalde gebruiken en collectieve overtuigingen kunnen vrouwen het idee geven dat zij geen zeggenschap hebben over zichzelf. Generaties lang zijn vrouwen onderdrukt en misbruikt en dit heeft veel boosheid, angst en verdriet veroorzaakt. Uit verlangen naar verandering en rechtvaardigheid wordt er naar de dader gewezen; die moet zich aanpassen.
Maar is dit terecht? En brengt dit ons wat we willen?

In mei 2018, tijdens de BAFTAs (uitreiking Britse tv awards) legde komiek Greg Davies de nadruk op de oneerlijke behandeling van vrouwen in de entertainment industrie. Dit deed hij door zichzelf, als vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht, volledig onderuit te halen. Natuurlijk was dit deels act, maar het kan nooit de bedoeling zijn dat een deel van de mensheid zichzelf tenietdoet, zodat een ander tot bloei kan komen. Op deze manier wordt de onbalans alleen maar verplaatst. 

Blijven bevestigen dat vrouwen slachtoffers zijn en mannen slechteriken levert ook geen verbetering op; je ontkracht hiermee alle betrokkenen en gaat voorbij aan het werkelijke probleem én de oplossing.

De oorzaak ligt bij de verwondingen die, niet alleen vrouwen, maar ook mannen in deze én voorgaande generaties hebben opgelopen.

Wie zich pijn doet, psychisch of fysiek, trekt zich terug om te helen. Dat is normaal. Maar eenmaal bijgekomen van een blessure, blijft het brein dit voorheen gekwetste deel beschermen om herhaling te voorkomen. Het denkt zo de kans op overleven te vergroten, maar in werkelijkheid heeft deze goede intentie een averechts effect. Verkramping door angst belemmert de levensstroom en door voorheen gekwetste delen zo min mogelijk of helemaal niet meer te gebruiken, zetten we maar een fractie van onze levenskrachten in.

De wond bij mannen bevindt zich overwegend in hun hartgebied. Dit maakt het voor hen moeilijker om empathisch te zijn, liefde te uiten en zich te verbinden. Terwijl vrouwen vooral geraakt, en daardoor ‘verzwakt’ zijn, in hun onderlichaam. Dat zij zich hierdoor machteloos en kwetsbaar voelen wil niet zeggen dat ze dat ook zijn. Het vrouwelijke geslacht is veel krachtiger, en dus machtiger, dan we beseffen. Vrouwen nemen echter kracht in, niet zozeer door mannelijke kenmerken te gebruiken, zoals spierkracht, intellect en actie, maar door vooral vrouwelijke kwaliteiten in te zetten, zoals voelen, meebewegen en ZIJN. 

In een maatschappij met een dominerende mannelijke energie lijken deze eigenschappen irrationeel. En wanneer je het meest kwetsbaar bent op de plek waarmee je aard en gaat staan voor wat belangrijk is, wordt het niet erg aantrekkelijk om daar voor te kiezen.

Chocolate heart - Caroline Westerhout

Het antwoord op een samenleving waarin we tot elkaar komen en elkaar aanvullen in plaats van bestrijden ligt dus in hetgeen dat we bij voorkeur mijden. Liever dan wachten op de ‘dader’, totdat die zichzelf ‘verbetert, zullen vrouwen (en mannen) de verantwoordelijkheid moeten nemen over hun eigen levensgeluk. Heb compassie voor je eigen beschadigingen en dat van een ander. Vergeef elkaars onwetendheid. Spreek zo nodig uit wat je nodig hebt. Sus het brein, laat verkrampingen los en activeer ongetrainde delen. Kortom, kies voor hetgeen dat de levenskracht laat stromen... 

-----------------------------------------------
Meer informatie over mannelijke en vrouwelijk verwondingen
vind je in ‘De verboden vrouw spreekt’ door Pamela Kribbe.
-----------------------------------------------