30.1.25

Vrede

Vechten voor vrede. Wat een gek idee eigenlijk.
Als we vrede willen, hoeven we alleen maar vrede te hebben met het hier-en-nu moment.

Voel je boosheid? Prima, laat het er maar zijn.
Voel je verdriet? Ervaar het maar, ook dat mag er zijn.
Weet je niet hoe nu verder? Durf het niet-weten maar toe te staan.

Emoties die worden toegelaten kunnen in 90 seconden weer weg zijn, terwijl ze blijven zeuren om aandacht als je ze wegdrukt of op een ander afreageert.

Accepteren wat er hier en nu is, is waarschijnlijk het moeilijkste en het meest onlogische voor de mind dat er bestaat. Die wacht liever totdat de ander, de buitenwereld vredig is, om zelf vrede toe te kunnen laten. Maar wat nu als iedereen eerst vrede in zichzelf zou vinden, hoe vredig zou de buitenwereld dan worden?!  



Geen opmerkingen:

Een reactie posten