(Onvoorwaardelijke) liefde

You are loved - Bianca van Baast

Vorig weekend moest ik aan dit schilderij denken. In een soort trance was ik teruggegaan naar de eerste week na mijn geboorte. Ik zag een kwetsbare baby die dacht verlaten te zijn door haar ouders en die besloten had nooit meer hulp of liefde van een ander aan te nemen. "Ik kan het wel zelf" leek het te zeggen.

Maar een mens wil het niet allemaal "zelf" doen. Een mens wil SAMEN.
'Dan zul je je moeten openstellen voor de liefde, ongeacht in welke vorm die ook verschijnt,' kreeg ik als antwoord.

Ik verbaasde me over wat ik daarna te voelen kreeg.
Als eerste de onvoorwaardelijke liefde van het universum, zoals afgebeeld op dit schilderij. Deze liefde was ongelooflijk prachtig en groots. Ik durfde me achterover te laten vallen en er helemaal op te vertrouwen.

Daarna kreeg ik de liefde te ervaren van een gebroken man die liefde verwarde met seks. Ik ging in de weerstand. Ik werd boos. Dit is niet wat ik wilde!
Maar toen kreeg ik de oorzaak van zijn pijn te zien en hoe hij de leegte in ons beiden had proberen te vullen. Niets gebeurt per toeval in het leven. Schijnbaar hadden we deze ervaring nodig om ieder te kunnen groeien.

Vanaf dat moment kon ik vergeven en was ik dankbaar voor de inzichten die het me bracht.

Als laatste kwam het besef: wat er momenteel in de wereld gebeurt is geen toeval. Het is liefde, maar veelal in een wel erg lelijke verpakking waardoor we het veroordelen en het cadeau erin niet kunnen zien. De vraag is, durven we het aan te nemen, zelfs als we er niets van begrijpen, om er uiteindelijk de liefde erin te ontdekken?