Lang, lang geleden was er een dorpje waar enkel en alleen blinden woonden. Op een dag werd het dorp bezocht door een olifant en zijn dresseur. Een groepje uitverkorenen kreeg hierdoor de mogelijkheid om een echte olifant aan te raken.
’s Avonds bij het kampvuur informeerden de groep de rest van de inwoners over hoe een olifant er nu werkelijk uitziet.
‘Een olifant is groot en plat als een tapijt’, verklaarde de man die een oor had aangeraakt.
‘Nee, hij lijkt op een slang’, ging degene die de slurf had betast daar tegenin.
‘Nee, nee’, schudde zij die een poot had ervaren: ‘Een olifant is krachtig en stevig, zoals een pilaar.’
‘Nee. Een olifant is als een speer; rond en scherp’, stelde een ander standvastig.
‘Jullie hebben het allemaal mis’, zei de laatste die achter de olifant had gestaan. ‘Een olifant is als een kwast, maar dan met een eigen wil.’
In principe had iedereen gelijk, maar de gehele waarheid… díe kende niemand.
Momenteel zit ik met een dilemma.
Mijn kleine brein denkt de waarheid in pacht te hebben en vindt dat ik een aantal mensen moet wakker schudden omdat ze momenteel rechtstreeks een leeuwenbek inlopen.
Maar heeft mijn hoofd gelijk?
Volgens wetenschappelijk onderzoek ontvangen we zo’n 11,2 miljoen bits per seconde aan informatie, maar zijn we ons maar bewust van 60 bits. Van ruim 11 miljoen naar slecht 60. Dat is nogal een verschil!
Dat betekent dat jij en ik het meeste over het hoofd zien. En dat NIEMAND de waarheid kent!
Mijn verlangen om in te grijpen, komt voort uit de wens het beste te willen voor iedereen. Maar weet ik eigenlijk wel wat het beste is?
Ik heb in mijn leven veel uitdagingen gekend. De meesten voelden vreselijk en onwenselijk. Maar achteraf ben ik dankbaar voor de ervaring, heb ik er veel van geleerd en heeft het me sterker en veerkrachtiger gemaakt. Mag ik dat een ander zomaar onthouden?
Mijn brein kan wel willen redden en beschermen, maar wat nu als de ziel van de ander daar heel anders over denkt? Wat nu als die alles wil ondergaan en er recht doorheen wil…? Hoor ik dat niet gewoon te accepteren?
 |
| The evolution of love - Bianca van Baast |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten