'Je wilt me zeker overtuigingen om van leverancier te veranderen?'
'Nee hoor', antwoordt de jongeman aan de andere kant van de lijn. 'Ik bel omdat uw leverancier zelf geen personeel heeft om u van de huidige ontwikkelingen op de hoogte te stellen.' Dit leek mij aannemelijk en dus hoorde ik hem aan.
Na zo'n 10 minuten ging ik akkoord met het toezenden van een offerte.
Het bleek uiteindelijk toch te gaan om een overstap naar een andere leverancier.
'Dus je hebt tegen mij gelogen?'
'Mevrouw, wat had ik anders moeten doen?’ reageerde hij. ‘Had u mij aangehoord als ik dit niet had gedaan?'
Daar had hij een punt. Waarschijnlijk niet, tenzij hij mijn interesse op een andere manier had gewekt.
'Maar hoe kan ik je nog vertrouwen als je vanaf het begin al tegen me liegt?
'Mevrouw, ik doe u een goedkoper aanbod én dus een beter aanbod. Waarom zou u daar geen gebruik van maken?'
'Omdat het mij niet gaat om goedkoper, maar om de intentie van een bedrijf. Ik zie mijn geld als een investering. Ik geef mijn geld aan bedrijven die denken in lange termijnen en iets waardevols bijdragen aan de wereld. Met mijn geld steun ik hen in hun missie.’
Schijnbaar was dit omdenken nog te nieuw en onbekend. Hier had hij tenslotte geen passend weerwoord op. Na nog wat pogingen om me te overtuigen, was hij ineens weg. Zonder een vriendelijk gedag had hij opgehangen.
Een paar dagen later zie ik een filmpje voorbijkomen over, naar ik vermoed, zijn werkgever. Het personeel blijkt op commissiebasis te werken. Geen wonder dat hij zo snel ophing.
Wat ik me nu afvraag:
Waarom vinden veel mensen liegen nog acceptabel?
Kun je je werkelijk tevreden voelen als je middels liegen je doel bereikt?
Wat zegt het over ons, over hoe waardevol we onszelf vinden, als we met dit soort bedrijven in zee gaan?
En wat maakt geld voor zoveel mensen nog altijd belangrijker dan integriteit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten