7.12.20

Opgeven mag

Het was modderiger dan gedacht. Bijna ging ik onderuit.
‘Blijven staan’ hoorde ik mijn ratio zeggen. 
‘Waar bemoei je je mee?!’ kwam er direct achteraan. ‘Als het de bedoeling is dat ik ga liggen, ga ik liggen!’ 
Verbaasd over de onvoorziene reactie dacht ik: ‘Wauw, zo heb ik er nog nooit eerder over gedacht’. 

Al jaren hoor ik mezelf aanmoedigen: ‘blijf staan’. Niet alleen jegens mijzelf, maar ook anderen die dreigen te vallen. 
Waarschijnlijk zijn het woorden uit mijn jeugd; omdat ik (nu minder dan voorheen) mijn voeten verkeerd afrol, heb ik de neiging om over mijn eigen tenen te struikelen.
Ik meen te herinneren dat het mijn vader was die me, zodra ik als kind dreigde te vallen terwijl we hand in hand liepen, weer rechtop hees met de woorden ‘wel blijven staan, hé!?’.

Ik heb die opmerking altijd als bemoedigend en positief ervaren. Maar het besef dat het oké is om erbij te gaan liggen, is net zo waardevol en had in het verleden mogelijk een burn-out kunnen voorkomen. 

Vooral in een maatschappij waar alles draait om succes, doorgaan, niet opgeven, hard werken en vooral blijven vechten, is jezelf toestemming geven om het op te geven, los te laten en te accepteren net zo belangrijk. 

Vooral in een tijd als deze, waarin alles anders is, is het belangrijk niet alleen naar je ratio te luisteren, maar vooral naar je eigen lichaam. Wat heb je nodig? Waar verlang je naar? 
Geef toe als een overtuiging, relatie of baan niet meer dienend voor je is. 
Je kunt wel al je tijd en energie blijven stoppen in hetgeen dat ooit voor je werkte, maar, om met de woorden van Steven Covey te spreken, ‘Als de ladder tegen de verkeerde muur staat, brengt elke stap je dichterbij de verkeerde bestemming’. 

Erken het wanneer je uitgeput bent. Ga niet door totdat je volledig leeg of burned-out bent. Gun jezelf tijd om te rusten, te herstellen en te voelen wat voedend voor je is. 

Ben je bang voor wat dit van je vraagt? Of voor de veranderingen die dit in je leven gaat brengen?
Je hoeft het niet allemaal in één keer te doen. Deel het op en zet stapje voor stapje. 
Toegeven is de eerste stap. Er in berusten is de volgende.
Geef je maar over aan de stroom.
Vanaf hier wordt het alleen maar makkelijker...

A drop in the ocean - Bianca van Baast

Geen opmerkingen:

Een reactie posten