ZIJN

In de afgelopen maanden heb ik weinig gepost. Dit kwam omdat ik me net Alice in Wonderland voelde. Alsof ik in een konijnenhol was gevallen waar geen einde aan kwam. Ik bleef maar vallen, dieper en dieper, door diverse lagen illusies, die wij, als collectief, voor waar aannemen.

In de afgelopen dagen ging er echter een liedje door mijn hoofd, getiteld ‘Coming home’. Liedjes in mijn hoofd zijn vaak voortekens voor iets dat staat te gebeuren. En ook dit nummer leek me een voorbode.

Vandaag is het vallen gestopt. Ik bereikte het middelpunt van Moeder Aarde. Een warme, veilig schoot. Het hart van alle dingen. Thuis. De waarheid die ik hier vond: Perfectie zit hem in de imperfectie. Als we denken dat iets of iemand anders moet zijn, komt dat omdat we het perfecte niet zien in het imperfecte. Ik wist dit wel, maar nu kon ik het echt ervaren. Niemand hoeft gered te worden, want we hebben allemaal de kracht om onszelf te redden. En er hoeft voor niemand gezorgd te worden, want we zijn allemaal instaat om voor ons zelf te zorgen. Er ZIJN voor elkaar..... dat is genoeg.