Ik zit met mijn ogen dicht en mijn benen schuin opgetrokken in een stoel die ik zojuist voor het keukenraam heb gezet.
‘Wat doe je?’ vraagt hij opkijkend van zijn laptop met een lichte irritatie omdat ik zo onproductief ben op een maandagochtend.
 |
| Into the vortex - Bianca van Baast |
‘Ik ben bezig’ antwoord ik. ‘Ik mediteer, doe de innerlijke glimlach, voel hoe mijn spieren ontkrampen en mijn ademhaling dieper in mijn lichaam zakt. Ik voel mijn bloed en energie stromen en de warme zon op mijn huid schijnen. Ik zie vormen dansen achter mijn oogleden, hoor de geluiden van auto’s die voorbij rijden, vogels die zingen en jou ploeteren op je notebook. Ik voel woorden en beelden die onderweg zijn naar mij. Zij hopen dat ik ze vastleg in teksten en schilderijen. Maar voordat zij mij kunnen bereiken, moet ik me eerst openstellen; niet gaan trekken of moeite doen, maar ontspannen en vertrouwen. En dat is hard werken.’ Ik draai mijn gezicht terug naar de zon en haal nog eens diep adem...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten