Het is 9 november 2016; mijn verjaardag. Maar zodra ik de radio aanzet begrijp ik dat dit geen feestdag gaat worden. Het journaal meldt dat Donald Trump de winnaar is van de Amerikaanse presidentsverkiezing. Mijn hart maakt een sprongetje van geluk. Mijn verstand snapt er niets van: Waarom is mijn lichaam zo blij met dit nieuws?!
Als ik foto’s en video’s van Donald Trump voorbij zie komen krijg ik de rillingen; wat een enge narcistische man. En toch laat mijn ziel via mijn lichaam keer op keer weten dat het erg blij is met hem aan de macht. Maar waarom dan toch?!
Als ik foto’s en video’s van Donald Trump voorbij zie komen krijg ik de rillingen; wat een enge narcistische man. En toch laat mijn ziel via mijn lichaam keer op keer weten dat het erg blij is met hem aan de macht. Maar waarom dan toch?!
Steeds vaker zie ik in dat alles gebeurt in ons voordeel.
Nog niet zo lang geleden werd me dat weer eens bevestigd. Er ging iets mis in mijn atelier: een schildersdoek reageerde niet goed op een verfsoort. Daar kwam ik pas achter toen het schilderij klaar was. Maanden werk kon ik nu in één keer weggooien. “Waarom moest mij dit nu overkomen? En hoezo zou dit in mijn voordeel werken?!”’, reageerde ik boos. Totdat ik opeens het geluk hiervan inzag; stel dat ik hier pas maanden of zelfs jaren later achter was gekomen, dan had ik nog veel meer moeten weggooien!
Nog niet zo lang geleden werd me dat weer eens bevestigd. Er ging iets mis in mijn atelier: een schildersdoek reageerde niet goed op een verfsoort. Daar kwam ik pas achter toen het schilderij klaar was. Maanden werk kon ik nu in één keer weggooien. “Waarom moest mij dit nu overkomen? En hoezo zou dit in mijn voordeel werken?!”’, reageerde ik boos. Totdat ik opeens het geluk hiervan inzag; stel dat ik hier pas maanden of zelfs jaren later achter was gekomen, dan had ik nog veel meer moeten weggooien!
Momenteel heeft Trump de deelname van Amerika aan het klimaatakkoord opgezegd. Vreselijk! Die man brengt ons regelrecht naar de afgrond! Of toch niet?!
Stel nou dat Amerika, zoals gehoopt, aangesloten was gebleven; dan had het volk gedacht: “De grote machten lossen de wereldproblemen wel voor ons op. Wij leunen achterover en wachten af.” Maar terwijl overheden blijven vergaderen bewegen wij ons, haast ongemerkt, steeds dichter naar de afgrond die we, nu Trump zich heeft teruggetrokken, zo hard vrezen.
Op zo’n moment blijkt dat het meest gevreesde scenario het beste is wat ons kan overkomen. Want alleen als er iets afschuwelijks gebeurt zijn we bereid tot een radicale verandering. Steeds meer mensen zien dan ook in dat initiatieven niet komen van grote, logge overheden, maar van burgers; en blijkbaar heb je eerst één bad boy nodig om meerdere good guys te laten opstaan.
Wat dat betreft voel ik ontzettende dankbaarheid voor Donald Trump. Ik geloof namelijk dat elk mens vóór zijn incarnatie al kiest voor een bepaald leven en levensopdracht. En Trump moet bewust of onbewust hebben gekozen voor deze rol van slechterik, enkel en alleen om de wereld af te wenden van zijn ondergang. Geen aantrekkelijk baantje, lijkt mij, met al die negatieve kritiek die je over je heen krijgt. “It’s a dirty job, but someone's gotta do” moet hij gedacht hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten