Nooit meer ‘werken’

“Ik ben sinds een jaar werkeloos.” “Ooo, gefeliciteerd,” reageer ik. Niet begrijpend kijkt hij mij aan. “Ja,” leg ik uit, “een burn out hebben of werkeloos raken zijn dè uitgelezen kansen om te ontdekken wat je werkelijk wilt.” Een sprankeling verschijnt in zijn ogen. Misschien is deze situatie inderdaad niet zo slecht als gedacht.

We zetten ons gesprek voort. Hij vertelt dat hij is opgeleid tot drukker, voornamelijk omdat hij daar al jong in rolde. Later, toen er steeds minder vraag naar offsetdrukwerk kwam, schoolde hij zich om voor een baan in de zorg. 

Hij heeft het altijd met veel plezier gedaan, maar ‘werken’ is hem toch steeds meer tegen gaan staan. Hij is nog steeds bereid om elke baan aan te nemen om zijn gezin te kunnen onderhouden, desnoods als caissière in de supermarkt, maar de echte drive is weg. “50 is ook niet zo jong meer,” gaat hij verder, “en dan wordt een baan vinden steeds moeilijker”.

Wat mij opvalt, ook in onze latere gesprekken, is dat hij altijd vol passie praat over eten en drinken. Vooral biologische en hoogwaardige voeding komt regelmatig ter sprake. Hoewel ik vegetariër ben en geen alcohol drink, loopt het water me bijna in de mond als hij praat over het bereiden van vlees, het uitzoeken van de juiste wijn en de meest ideale voedselcombinaties. Hij lijkt ook precies te weten waar je de beste producten kunt kopen en de heerlijkste maaltijden kunt nuttigen. En hij popelt om deze informatie met anderen te delen.

Stilleven met gouden kelk - Pieter de Ring

Ik  opper dat deze ‘hobby’ een ideale baan voor hem zou zijn. Vertwijfeld knikt hij. Het zou een droom zijn die werkelijk wordt, maar hij heeft geen opleiding en dan zou hij misschien voor zichzelf moeten beginnen en dat ziet hij niet zitten.

“Geeft niet,” zeg ik. “Het universum, met zijn wet van aantrekking, vindt wel een oplossing.” En we lieten het onderwerp rusten.

Enkele maanden later mailt hij me. Of we af kunnen spreken, want hij heeft nieuws betreffende een baan. 

Het was hem ter oren gekomen dat de lokale slijterij ging stoppen, waardoor er in het hele dorp geen heerlijke wijnen en andere sterke dranken meer te verkrijgen zouden zijn. In zijn betrokkenheid bij het lot van de inwoners en de lokale ondernemers had hij de exploitant van de lokale supermarkt benaderd. Die had, net als hij, een kans gezien tot uitbreiding, maar zocht nog iemand met passie en kennis die de slijterij kon runnen.

Onnodig te vertellen dat hij zich meteen aanbood voor de baan. Uit een twee-uur-durend gesprek bleek hij inderdaad de meest ideale werknemer te zijn die het bedrijf zich kon wensen.

Nu mag hij cursussen volgen bij zijn grote helden en krijgt hij betaald voor wat hij het liefste doet. En zelfs zijn opmerking dat hij desnoods aan de kassa in de supermarkt wilde werken is enigszins waarheid geworden. Het universum geeft je altijd waar je (energetisch) om vraagt….