Er is een tijd geweest waarin we dachten dat ons geluk afhing van de wil van God. Na het eten van de verboden appel werden Adam en Eva uit het aardse paradijs gestuurd en sindsdien is de mensheid, volgens de kerk, overgeleverd aan de wil van de Schepper. Tegenslagen, zoals ziekte en dood, waren straffen van God, terwijl hij ons beloonde met voorspoed zolang we maar leefden naar zijn inzicht. In de zeventiende eeuw inspireerde een andere appel, althans zo gaat de legende, Isaac Newton tot de wet van zwaartekracht. De wereld was al een tijdje in de ban van de renaissance waarbij wetenschap en logica een steeds grotere rol gingen spelen en we begonnen God de rug toe te keren. We gingen denken in oorzaak en gevolg: als je dit doet, dan gebeurt er dat. |
Ecce homo (met detail) - Bianca van Baast |
In de twintigste eeuw ontdekte de wetenschap een wereld waarbij logica niet langer van toepassing leek. Einstein had het rond 1905 al over lichtdeeltjes, ook wel fotonen genaamd en die bleken anders te reageren dan verwacht.
Stel dat we een appel door tweeën delen en kilometers van elkaar verwijderen. Als ik schop tegen één van de twee helften gebeurt er niets met de andere helft. Hetzelfde experiment hebben wetenschappers gedaan met een lichtdeeltje. Ze deelden het, brachten het kilometers uit elkaar en gaven de ene helft een opdracht. Je verwacht dat de andere helft, kilometers verder op, onveranderd blijft, maar dat deed het niet. Deze reageerde per direct en op precies dezelfde wijze als het halve lichtdeeltje dat de opdracht kreeg, alsof de deeltjes nooit van elkaar gescheiden waren.
Stel dat we een appel door tweeën delen en kilometers van elkaar verwijderen. Als ik schop tegen één van de twee helften gebeurt er niets met de andere helft. Hetzelfde experiment hebben wetenschappers gedaan met een lichtdeeltje. Ze deelden het, brachten het kilometers uit elkaar en gaven de ene helft een opdracht. Je verwacht dat de andere helft, kilometers verder op, onveranderd blijft, maar dat deed het niet. Deze reageerde per direct en op precies dezelfde wijze als het halve lichtdeeltje dat de opdracht kreeg, alsof de deeltjes nooit van elkaar gescheiden waren.
Melkweg |
Stel nou dat de theorie betreffende de oerknal waar is. Dat alles in het
universum is ontstaan door een energetische ontlading van één heet punt. Dat
zou betekenen dat alles wat bestaat uit dezelfde bron komt en dus uit hetzelfde
materiaal bestaat, namelijk energie.
Net als het gesplitste lichtdeeltje waren wij dus ook ooit één en kunnen we er
vanuit gaan dat we nog steeds met alles in het universum in verbinding staan.
Dit betekent dat alles wat we onszelf aan doen, we ook de ander aan doen. En
andersom. Als je dus roddelt over een ander, haal je niet alleen de ander naar
beneden maar minacht je alles wat bestaat, inclusief jezelf. En als je vuil
dumpt in de natuur, vervuil je niet alleen de aarde, maar ook je eigen lichaam
en dat van je geliefden.
Het mooie hieraan is dat als je elkaar op deze manier kapot kunt maken, je het
ook kunt omdraaien en jezelf en de wereld kunt helen. Sterker nog. Ik denk dat
dit de bedoeling is van ons bestaan!
Lees verder...
Lees verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten