“Jaahaa,” knikte hij met trotse glimlach, “dat heb ik gedaan”. Ik stond vastgenageld aan de grond. Hoe had hij dit kunnen doen?! En wat kon ik hierop nog zeggen?
Ik kende Herman nog niet zo lang maar hij leek mij een zorgzame man. Hij was niet erg slim, maar wel vriendelijk. Vandaar dat ik het niet kon bevatten wat hij had gedaan.
Nog steeds stond hij met die trotse glimlach op zijn gezicht naar me te knikken. “Zoooo heb ik die apothekersassistente over de balie heen getrokken”, deed hij voor.
De moed zonk me in de schoenen. Als oudere mannetjes al zoveel agressie tonen, waar moet dat dan heen met deze wereld?
 |
| Colette Baron Reid orakel kaart |
Hij was trots op zichzelf. Hij was tenslotte voor zichzelf en zijn vrouw opgekomen.
Hij had, in plaats van eerst de huisarts te raadplegen, van de
apothekersassistente geëist dat ze de oude medicatie mee gaf aangezien zijn
vrouw niet goed reageerde op de nieuwe. De assistente had dit verzoek niet
kunnen inwilligen zonder toestemming van een arts en dat had hem zijn zelfbeheersing
doen kwijt raken.
Ik keek hem aan. Ik had hem willen vertellen wat ik dacht dat er was gebeurt,
maar dat zou hij niet begrijpen of willen toegeven.
Herman had gehandeld vanuit wanhoop en machteloosheid. De apothekersassistente was
niet de oorzaak, zij was alleen de spreekwoordelijke druppel geweest die de
emmer deed overlopen.
Herman was voor de liefde naar Nederland gekomen. Om zijn gezin te onderhouden
had hij hard gewerkt in slecht betaalde banen. Vrienden had hij maar weinig en zijn
familie in zijn vaderland was op één familielid na, overleden. Zijn kinderen kwamen
plichtsgetrouw eens in de week op bezoek. Zijn kleinkinderen begreep hij niet,
dus daar bleef hij uit de buurt. En zijn vrouw, waar hij ruim 45 jaar mee was
getrouwd, ach ja, die tolereerde hem.
Achter dat grote masker van onkwetsbaarheid oogde Herman ongelukkig. Hij was constant bezig met anderen het naar de zin te maken maar hij faalde vreselijk. Hoe meer hij deed wat anderen van hem leken te willen, hoe vaker hij te horen kreeg dat dat niet was wat ze bedoelden.
 |
| Sacred Heart - Katia Honour |
Het probleem was dat Herman handelde vanuit angst en onzekerheid. Omdat hij zichzelf
niet waardeerde, deed hij er alles aan om liefde en respect van een ander te
krijgen.
Maar wat je uitstraalt krijg je terug. En dus kwam hij in een vicieuze cirkel
terecht van afkeuring en afwijzing. Anderen gingen hem als verstikkend ervaren
en zagen hem eerder als een last dan als prettig gezelschap. Hierdoor nam zijn zelfvertrouwen
en zelfrespect nog verder af en werd zijn behoefte om gehoord en gezien te
worden steeds groter.
En nu had hij dus de apothekersassistente over de toonbank getrokken...
Herman is als zo velen van ons. We werken hard om het de ander naar de zin te
maken, maar vergeten daarbij onszelf. We verlangen naar liefde en hopen die bij
de ander te vinden. We geloven dat de ander ons geluk brengt en investeren daar
een hele hoop tijd en energie in. Het nadeel hiervan is dat we nooit precies
krijgen waar we naar verlangen. En terwijl wij de wensen en verwachtingen van
anderen vervullen zetten we ons eigen leven op pauze in de hoop dat een ander
hetzelfde voor ons doet. En dat terwijl het zoveel directer kan. Er is namelijk
maar één persoon is die precies weet wat ons gelukkig maakt, en dat zijn wijzelf…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten