Als niet nu, wanneer dan wel?

De eerste schreeuwde naar me; dat ik mijn mond moest houden, omdat dat ik niets te willen had.
De tweede intimideerde me, zei dat ik nooit van waarde zou zijn.
De volgende praatte en praatte tegen me, vertelde me wie ik moest zijn en hoe ik moest denken.
De laatste lachte om me, zei dat ik over bepaalde dingen niet moest praten en dat mijn gevoelens niet te vertrouwen waren.
En ik? Ik bleef netjes zitten, liet het over me heen komen, en zweeg.

Ik had tenslotte geleerd om een braaf meisje te zijn. Om niet voor mezelf te denken. Om mijn eigen gevoelens aan de kant te schuiven. Om het onaangename onder het tapijt te vegen. Om rode vlaggen te negeren. Om mijn kleiner wordende wereld te accepteren en de (verbale) mishandeling als terecht te beschouwen.

Maar hoe ziek (psychisch en/of fysiek) kan een mens worden als men zichzelf blijft ontkennen? Als gevoelens en behoeftes niet erkent worden? Als men zich klein maakt om anderen de ruimte te geven? Als men zijn eigen leven stopzet, tot… Ja, tot wanneer eigenlijk???

Als een mens zijn waarde nu niet inziet, wanneer dan wel?

Als een mens zijn verlangens nu niet serieus neemt, wanneer dan wel?

Als een mens zijn mond nu niet open doet, wanneer dan wel?

Als een mens nu niet wegloopt van wat hem of haar klein houdt, wanneer dan wel?

Als een mens nu niet kiest voor het licht, voor liefde en compassie, wanneer dan wel...?

Heart mandala - Daniel Holeman