“Vernieuwen is loslaten,” lees ik. Voor me ligt een voorstel om kunstenaars en ondernemers samen te brengen in de hoop dat er een coöperatie uit voortkomt. Vernieuwen is loslaten? Ik probeer de zin te rijmen met wat Tijn Touber laatst zei tijdens een workshop: “Loslaten is niet mogelijk. Pas wanneer je je aandacht richt op iets anders, laat het jou los.”
Ik ben niet zo’n held in loslaten. Als ik iets wil bereiken dan ben ik net een pitbull; vasthouden en niet meer loslaten tot ik heb bereikt wat ik wil. Helaas komen pitbulls, die hun kaken op slot zetten als ze beethebben, noodlottig aan hun eind. En ook ik merk dat mijn vasthoudendheid maar zelden leidt tot een gewenst resultaat. Het zijn juist die doelen die ik durf, én kan loslaten, die ik met gemak realiseer. Niets gek eigenlijk, want wat je loslaat krijgt de kans om (terug) te stromen.
Ik ben niet zo’n held in loslaten. Als ik iets wil bereiken dan ben ik net een pitbull; vasthouden en niet meer loslaten tot ik heb bereikt wat ik wil. Helaas komen pitbulls, die hun kaken op slot zetten als ze beethebben, noodlottig aan hun eind. En ook ik merk dat mijn vasthoudendheid maar zelden leidt tot een gewenst resultaat. Het zijn juist die doelen die ik durf, én kan loslaten, die ik met gemak realiseer. Niets gek eigenlijk, want wat je loslaat krijgt de kans om (terug) te stromen.
Street art - artist unknown |
Is het je weleens opgevallen hoe verkrampt je raakt als je pijn hebt? We proberen met die verkramping de pijn op te vangen, maar in werkelijkheid lost pijn veel sneller op als je haar accepteert en de verkramping loslaat, bijvoorbeeld door iets anders te gaan doen, zoals slapen of een wandelingetje maken.
Loslaten is niet hetzelfde als opgeven. Het is vooral een kwestie van je overgeven aan hetgeen dat er nu is. Wetend dat de tijd verandering met zich meebrengt, en met het vertrouwen dat de stappen die je zet je in de gewenste richting zullen brengen.
Loslaten kun je dan ook op twee manieren bereiken. Welke manier het beste werkt is afhankelijk van je (innerlijke) situatie. Ik adviseer je om altijd te kiezen voor de manier die jou de meeste verlichting geeft.
Loslaten is niet hetzelfde als opgeven. Het is vooral een kwestie van je overgeven aan hetgeen dat er nu is. Wetend dat de tijd verandering met zich meebrengt, en met het vertrouwen dat de stappen die je zet je in de gewenste richting zullen brengen.
Loslaten kun je dan ook op twee manieren bereiken. Welke manier het beste werkt is afhankelijk van je (innerlijke) situatie. Ik adviseer je om altijd te kiezen voor de manier die jou de meeste verlichting geeft.
1. Je kunt loslaten door het eerst heel stevig vast te houden totdat je het niet meer volhoudt. Net zoals je je adem inhoudt tot je niet meer kunt. Dit kan betekenen dat je je helemaal op je doel stort, er alles over verzamelt en elk mogelijke actie onderneemt, totdat je er op durft te vertrouwen dat het genoeg is, dat je alles hebt gedaan wat je maar kon.
Of je houdt het zolang vast tot je het beu bent en automatisch loslaat. Ik sprak laatst een man met een aneurysma die voor lange tijd bang was geweest om iets te ondernemen uit angst er aan te sterven. Uiteindelijk was hij de angst zo beu dat hij hem losliet en besloot te gaan leven. En de aneurysma… die slonk.
Of je houdt het zolang vast tot je het beu bent en automatisch loslaat. Ik sprak laatst een man met een aneurysma die voor lange tijd bang was geweest om iets te ondernemen uit angst er aan te sterven. Uiteindelijk was hij de angst zo beu dat hij hem losliet en besloot te gaan leven. En de aneurysma… die slonk.
2. Net zoals bij pijn kun je je aandacht verleggen naar iets anders. Iets dat veel concentratie vergt. Op deze manier MOET je wel datgene loslaten wat je vasthoudt. Want om iets nieuws te kunnen pakken, moet je loslaten wat je vast hebt. We kunnen ons tenslotte maar op één ding tegelijk concentreren.
Soms hoef je je aandacht niet eens te verleggen, maar is het observeren en accepteren van wat er is al voldoende. Tijdens mijn brugklasjaren zat ik in een erg onrustige klas. Menig docent overschreeuwde zichzelf om ons rustig te krijgen en een enkeling raakte zelfs overspannen. Onze wiskundedocent had er echter een ideale oplossing voor. Hij accepteerde de onrust, eiste nooit dat we stil werden, maar begon, terwijl de leerlingen nog door elkaar gilden, op een zeer rustige en zachte toon zijn ding te doen. Het gevolg was dat iedereen stil werd, benieuwd om te horen of hij de les al was begonnen of dat hij iets anders te melden had.
Waarom zou je loslaten?
Anne Yvonne Gilbert |
Omdat elk doel twee kanten heeft; de aanwezigheid ervan en de afwezigheid. En volgens de wet van aantrekking krijg je altijd datgene waar je je aandacht op richt. Ligt je aandacht dus op de afwezigheid van wat je wilt bereiken, of het (nog) niet lukken ervan, dan is dat wat je aantrekt; het uitblijven van succes. Terwijl, als je kunt loslaten en alles kunt laten stromen, een gewenste uitkomst gegarandeerd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten