“Je boosheid uiten lucht op,” zei een vriendin ooit tegen me. “Zeg maar eerlijk wat je van me vindt” daagde ze me nog even uit. Ik was inderdaad boos. Ze was nu al voor de derde keer onze afspraak vergeten.
Elke keer als ik me boos of gefrustreerd voel komt de herinnering aan dit gesprek weer naar boven. Zo ook nu weer.
Elke keer als ik me boos of gefrustreerd voel komt de herinnering aan dit gesprek weer naar boven. Zo ook nu weer.
Ik onderbrak zojuist mijn schrijven om via een groepsbericht even een voorstel rond te sturen. Er moet snel een beslissing worden genomen, want de deadline komt al in zicht. En hoewel het bericht binnen enkele minuten door iedereen werd gelezen, blijft de reactie van enkele ontvangers uit. Ik merk dat het me frustreert en ik begin me op te winden.
Ik voel me boos. En volgens mijn vriendin zou ik dat nu dus kenbaar moeten maken. Maar net als toen, vraag ik me af of dat werkelijk de oplossing is. Want terwijl ik me bewust wordt van mijn frustraties, merk ik tevens dat de boosheid wordt veroorzaakt doordat de situatie niet overeenkomt met mijn gedachten en verwachtingen. Mijn emoties hebben dus niets met de ander te maken, maar met het verschil tussen mijn wensen en de ‘realiteit’. Ik heb deze onaangename gevoelens dus vooral aan mezelf te danken. Waarom zou ik daar een ander mee belasten?
Misschien om die ander duidelijk te maken dat hun gedrag onacceptabel is, zodat ze voortaan wel handelen naar verwachting? Maar hoe egoïstisch is het om te verwachten dat anderen zich aan mij gaan aanpassen!?
Mijn vriendin had in die tijd duidelijk belangrijkere dingen aan haar hoofd dan een afspraak met mij. En degenen die nu niet op mijn berichtje reageren hebben misschien niet de tijd of de mogelijkheid om mij te beantwoorden. Hoe vaak overkomt het mij zelf niet dat ik iets over het hoofd zie of dat ik de tijd niet neem om meteen een berichtje te beantwoorden?! Mijn realiteit, dat ze tijd en mogelijkheden genoeg hebben, hoeft dus niet hun realiteit te zijn.
Over realiteit gesproken; volgens de wet van aantrekking weerspiegelt de wereld altijd precies wie je innerlijk bent. Geen wonder dat mijn vriendin me in die tijd vergat. In die periode voelde ik me namelijk erg in de steek gelaten en dat gevoel werd door de wet van aantrekking nog eens bevestigd doordat verschillende mensen ineens afspraken begonnen te annuleren. Zodra ik mijn gevoel veranderde, veranderde mijn contacten met me mee.
Het is nu aan mij dus om mijn gevoelens om te buigen tot een beter gevoel. Niet door mijn boosheid te ontkennen, want daarmee maak ik het gevoel alleen maar erger. Maar door het te voelen en te erkennen zonder het te veroordelen, zodat het zich uiteindelijk vanzelf oplost.
Mirror mirror - Bianca van Baast |
Het heerlijke van boos zijn is dat er een ongelooflijke energieboost vrij komt die je op allerlei manieren kunt inzetten. Je kunt die gebruiken om ruzie te maken, maar dan worden je problemen alleen maar groter. Persoonlijk zou ik het eerder inzetten voor een aangenamere activiteit, zoals sporten of… een blog schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten