Ken je het schilderij ‘De toren van Babel’ van Pieter Bruegel de Oude? Het is één van mijn favoriete schilderijen en het spookt al jarenlang door mijn hoofd. Vandaar dat ik in 2014 besloot om het te gebruiken in één van mijn schilderijen. In mijn planning had ik al rekening gehouden met de flinke hoeveelheid tijd die de toren en zijn omgeving in beslag zou nemen, maar ik was niet voorbereid op wat er volgde….
Ik dacht dat een uitbreiding van het schilderij, met het voorwerk dat Bruegel al had gedaan, een makkie zou worden. Het enige wat ik hoefde te doen was het formaat aanpassen, mijn ding toevoegen en klaar. Ik maakte een snelle schets en begon. Maar hoe meer ik het deel van Bruegel aan het opzetten was, hoe groter mijn tegenzin groeide.
De weerstand gaf aan dat ik iets aan het doen was dat ik eigenlijk niet wilde. Misschien ken je het wel. Je volgt de succesformule van een ander, maar merkt dat het voor jou eigenlijk niet zo goed voelt. Het is geen falen, maar een teken dat je de voorgekauwde richting moet loslaten en je eigen pad moet gaan bewandelen. Door te ontdekken wat je niet wilt, word je je gewaar wat je wel wilt.
Ons gevoel is wat dat betreft een geweldig navigatiesysteem. Het vertelt ons wanneer we afwijken van ons ideale pad en wanneer we er weer op zitten. Op die manier wordt het een stuk makkelijker om een aangenaam en zinvol leven te creëren. Door onze omgeving te gebruiken als spiegel ontdekken we wat passend voor ons is en wat niet.
Elk levenspad, inclusief dat van jou, is nog onbegaan en bestaat alleen voor jou. Soms lijkt het of je een stukje oploopt met iemand anders. Iemand dit je begeleidt of inspireert, zoals ik dacht mee te lopen met Pieter Bruegel. Maar hoewel onze paden even parallel liepen is het natuurlijk onmogelijk om te creëren met dezelfde dromen en intenties in gedachten.
Onze unieke talenten en te leren levenslessen bepalen de richting waarin we ons bewegen. Die richting staat grotendeels al vast, maar de route er naar toe nog niet. Die wordt bepaald door je gedachten en gevoelens. Zo zul je merken dat angst je meestal omleidt, terwijl vreugde je weer terug brengt naar een aangenamer pad. Geen elke route is fout, zelfs niet de omgeleide. Soms is het nodig om iets onaangenaams te ervaren om je te realiseren dat het ook anders kan. Pas dan weet je of je op de juiste route zit, en of je die wilt blijven volgen of niet.
‘Leaving Babylon’ toont een vrouw die heeft besloten om haar eigen pad te gaan bewandelen. Ze is één van de nakomelingen van Noach die de toren van Babel bouwden. Dit volk sprak één taal en vormden een hechte gemeenschap. Uit angst om elkaar kwijt te raken bouwde men een toren tot aan de hemel, als herkenningspunt in het landschap. Dit stelde God teleur. Hij had Noach en zijn nageslacht opgedragen om zich over de aarde te verspreiden. Een mens moet tenslotte uit zijn comfortzone komen om te kunnen groeien. En dus gaf God hen ieder een eigen taal. Dit leverde (verstandelijk) veel verwarring op. Vandaar dat de vrouw besluit Babel (=spraakverwarring) te verlaten en de stem van haar hart te volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten