Een aangenamer bestaan

“We hebben de werken maar aangekocht,” zegt de galeriehouder. Hij glimt van trots om zijn goede daad. Ik kijk nog eens naar de serie schilderijen. Ze verklappen niets van het aandoenlijke verhaal dat hij me net heeft verteld.

Volgens de galeriehouder is de maker een jonge Belgische kunstenaar die schildert in een afgezonderd, koud en vochtig schuurtje. Hij heeft niet veel te makken en zijn huid begint een grijze dons te vertonen alsof hij langzaam aan het verschimmelen is. De galeriehouder lijkt te genieten. Het is inderdaad een prachtig verhaal (als het geen werkelijkheid zou zijn). En het sluit perfect aan bij het romantische beeld dat we hebben van kunstenaars.

Het verhaal doet me denken aan mijn jeugd. Als zesjarige droomde ik er al van om kunstenaar te worden. Mijn nabije omgeving probeerde me te ontmoedigen. Ze waren enkel bekend met de trieste levensverhalen over Van Gogh en Rembrandt en waren daardoor bang dat ook ik arm zou eindigen. 

Vastbesloten om toch kunstenaar te worden, visualiseerde ik mezelf al schilderend in een koud atelier, terwijl ik leefde op water en brood. Ik zou hoe dan ook mijn hart blijven volgen en zo alsnog gelukkig zijn.

Teun Hocks

Waar je je aandacht op richt creëer je. Niets gek dus dat ik tijdens mijn studietijd van de ene beschimmelde kamer naar de andere vochtige kamer verhuisde. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat er iets anders voor me bestond. 

Ik richtte me volledig op mijn schilderscarrière, maar leven op water en brood (figuurlijk) was toch niet zo romantisch als gedacht. 

Ik verlangde naar beter en verhuisde uiteindelijk naar een groter en aangenamer onderkomen. Maar het echte keerpunt kwam pas toen ik The artist way van Julia Cameron las en zij hierin opmerkte dat een kunstenaar niet hoeft te lijden om goede kunst te kunnen maken. Dit gaf me een hele andere kijk op het kunstenaarschap. De media hield ons voor dat goede kunst alleen maar kon ontstaan als een artiest worstelde met zijn bestaansrecht. En was ik er stiekem niet een beetje trots op dat ik zoveel leed voor mijn kunst (ook al deed het me nog zo ellendig voelen)?

Nu werd het mij duidelijk dat ik een heel andere toekomst kon creëren, simpelweg door mijn aandacht te verplaatsen naar andere, gewenste mogelijkheden.

't is maar hoe je het bekijkt - Bianca van Baast

Iedereen heeft het geboorterecht om te kiezen voor een aangenaam bestaan, maar je kunt dit niet bij iemand of iets (zoals een overheid) afdwingen. Je zult zelf je visie moeten verbreden en durven geloven dat jouw idealen mogelijk zijn. Door groot te dromen, ongeacht wat anderen voor mogelijk houden, kun jij je vibratie veranderen en andere dingen aantrekken in je leven.

Verandering komt meestal niet in één keer. Het verschil tussen de huidige situatie en je nieuwe visie kan daarvoor te groot zijn. Maar door stap voor stap je bezieling te volgen, bevind je je ten eerst op een aangenamer pad en loop je ten tweede een mooiere toekomst tegemoet.

Sunrise in the forest via pinterest