Ik wil delen

Het was een hete dag geweest en ik had me terugtrokken in mijn atelier om te werken aan een schilderij dat in vele opzichten nieuw voor me was. Dit maakte het creëren aangenaam spannend, maar toch vroeg ik me af of schilderen nut had. Nederland bevond zich al zo’n 2 jaar in een financiële crisis. Galeries stopten of gingen over op een ander beleid, waardoor het aantal exposities en verkopen voor mij bijna nihil was geworden. Had het dus nog zin om nieuw werk te creëren?

’s Avonds genoot ik met een vriendin van de zwoele zomeravond. We spraken over ons werk, onze verwachtingen en wensen toen ik plotseling gefrustreerd zei: “Ik wil alleen maar delen.” Geschrokken keek mijn vriendin me aan. “Kijk uit waar je om vraagt!” was haar reactie. 

Ik weet niet wat me het meest verraste, haar respons of mijn uitspraak. Hoezo verlangde ik om te delen? Wat had ik te delen? Was het fout of gevaarlijk om zo’n verlangen te hebben? Zou het universum mijn wens horen en mijn verlangen waarmaken op een manier die niet wenselijk voor me was? 

“Ik wil delen”, een simpele conclusie, maar het maakte mijn leven ineens zoveel duidelijker. Ik realiseerde me dat ik niet schilderde om kunst te maken, maar vanwege de boodschap die ik ermee kon delen.

Oprah Winfrey zei ooit eens: “We are more alike than we are different”. En ik geloof dat ze daar gelijk in heeft. Onze buitenkant kan sterk afwijken van de ander, maar onder al die uiterlijkheden kennen we allemaal het verlangen naar liefde, veiligheid en geborgenheid, en worden we regelmatig geconfronteerd met gevoelens van angst, woede en onzekerheden. Met dit in gedachten schilderde ik jarenlang de mens in zijn meest pure vorm: kwetsbaar, naakt en kaal, hopend dat ik hiermee meer begrip en gelijkheid onder de mensen kon creëren.

In these arms I & II - Bianca van Baast

Ongeveer een jaar later begon het mij te dagen dat mijn boodschap incompleet was. We zijn inderdaad allemaal gelijk aan elkaar, maar niet hetzelfde. En dat mag gevierd worden. Want juist het verschil in interesses, talenten, behoeftes en verlangens maakt ons waardevol. Als iedereen kok wil worden, zal er geen landbouw bestaan en valt er weinig te koken. Als iedereen wil genieten van mooie dingen, maar niemand die mooie dingen ontwerp, componeert of onderhoudt, dan valt er maar weinig te genieten. En wie zijn talenten en dromen verbergt of ontkent, ontzegt niet alleen zichzelf de vreugde ervan, maar ontneemt ieder ander de mogelijkheid om er baat bij te hebben, of om jou daarbij te helpen. 

Ieder mens is dus van onschatbare waarde, zelfs als dat niet altijd zichtbaar is. Hoe weet ik dat? Omdat je anders niet zou bestaan! Jij, je talenten en je dromen zijn als een puzzelstuk dat precies past in het grote geheel. Doe jezelf en anderen dus niet te kort. Kies er voor om je volle potentie te leven en wring je niet in een ander plekje van de puzzel: jouw aanwezigheid is van levensbelang. Wees welkom.