Ken je die cartoons waar een animatiefiguurtje komt aanrennen
en ontdekt dat hij ineens op de rand van de afgrond staat? Balancerend en met
de hakken in de grond probeert hij te voorkomen dat hij in de diepte valt. En altijd
komt er een groep achter hem aan die net zo plotseling moet stoppen. Ze botsen
tegen elkaar aan, veroorzaken opstoppingen en stoten per ongeluk enkele leden het
ravijn in.
De sprong - Bianca van Baast |
Deze overgang blijkt al een tijdje bezig en zal nog jaren voortduren.
Ongeacht of dit alles waar is of niet, moeten we erkennen dat veel systemen en denkwijzen die decennia,-, soms zelfs eeuwenlang hebben gewerkt ons nu vooral belemmeren. In plaats van vasthouden aan wat ooit zinvol was moeten we loslaten en op zoek naar betere oplossingen. Het heeft geen zin om nog langer op die rand te blijven staan waar het steeds drukker wordt.
Is het je wel eens opgevallen dat men zich nooit ernstig
bezeert in cartoons? De karakters zijn even gedesoriënteerd, maar borstelen al snel
het vuil van zich af en lopen vrolijk verder.
Iets nieuws proberen is misschien eng, maar op de rand balanceren geeft veel
meer onzekerheid. Beter kunnen we springen. En wie weet, vliegen we!!!
Purification - Tomasz Alen Kopera |
Guillaume Apollinaire:
"Kom naar de rand," zei hij.
"We kunnen niet, we zijn bang!" reageerden ze.
"Kom naar de rand," zei hij.
"We durven niet, wij zullen vallen!" reageerden ze.
"Kom naar de rand," zei hij.
Ze kwamen.
Hij duwde hen.
En ze vlogen.
"We kunnen niet, we zijn bang!" reageerden ze.
"Kom naar de rand," zei hij.
"We durven niet, wij zullen vallen!" reageerden ze.
"Kom naar de rand," zei hij.
Ze kwamen.
Hij duwde hen.
En ze vlogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten